روزی روزگاری چتر قرمزی بود که همه را در دل خودش راه می‌داد. برای این چتر فرقی نمی‌کند که شما، کوچکید، بزرگید، زیادی قد بلندید، چندتا پا دارید، چه لباسی تنتان کردید. هر چه باشید زیر این چتر جایی دارید. برای همه جا هست. همه‌ی همه. همه با هم زیر چتر می‌ایستیم تا روزی آفتابی برسد...